ΕΛΑΣΥ - ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Κοζάνη 8/3/2012

ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Η συνέλευση είναι ένα σώμα εργασίας και στο τέλος των εργασιών της πρέπει να έχει παραχθεί κάποιο αποτέλεσμα. 

Για να υπάρξει αποτέλεσμα θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κοινοί κανόνες που τους αποδέχονται αυτοί που συμμετέχουν και συγκροτούν το σώμα εργασιών της συνέλευσης. Για να πετύχουμε να ολοκληρώσουμε ένα κύκλο συζήτησης σε ένα θέμα, πρέπει να τηρήσουμε μια διαδικασία που θα δίνει ισότιμα τη δυνατότητα στον καθένα που συμμετέχει στη συνέλευση να τοποθετηθεί και να πει τη γνώμη του για το ζήτημα.

Για να γίνει πράξη αυτό, κάποιοι από τη συνέλευση αναλαμβάνουν την ευθύνη να τηρηθεί η διαδικασία της συνέλευσης. Το προεδρείο της Συνέλευσης δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τον καθένα που συμμετέχει στη συνέλευση, απλά έχει την ευθύνη να τηρηθεί η διαδικασία της συνέλευσης. Δεν παρεμβαίνει στις τοποθετήσεις, δεν απαντάει διακόπτοντας αν με κάτι διαφωνεί, και παρεμβαίνει μόνο αν η τοποθέτηση είναι εκτός θέματος ή καταστρατηγεί τη διαδικασία.

Τέλος ο καθένας που συμμετέχει ισότιμα στη συνέλευση έχει το δικαίωμα να τοποθετηθεί, να ψηφίσει, να κάνει κάποια ανακοίνωση, να καταθέσει κάποιο ψήφισμα, να καταθέσει κάποια πρόταση κ.λπ. και σε περίπτωση διαφωνίας το θέμα λύνεται με ψηφοφορία.

Το συντονιστικό της ΕΛΑΣΥ είναι ανοιχτό για όποιον θέλει να συμμετέχει· έχει την ευθύνη να υλοποιήσει τις αποφάσεις της συνέλευσης, οργανώνοντας όλα όσα απαιτούνται για μια δραστηριότητα: δελτία τύπου, ανακοινώσεις, καλέσματα και γενικά το πρακτικό χαμαλίκι για να βγει πέρα η δουλειά, να υλοποιηθούν οι αποφάσεις της Συνέλευσης.

Όλα αυτά δεν είναι ένας σιδερένιος απαραβίαστος νόμος εκτός και αν προκύψουν ακραίες καταστάσεις. Για να διευκολυνθεί η διαδικασία και η συζήτηση κατά κανόνα υπάρχει και η ελαστικότητα, μέχρι το σημείο που δεν θα έχει σαν αποτέλεσμα τη διάλυση της διαδικασίας και της συζήτησης. Αυτό είναι ευθύνη όλων και όχι μόνο του προεδρείου της Συνέλευσης.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Αξίζουν το σεβασμό μας χωρίς κανένα διαχωρισμό οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις και στις απεργιακές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας από την Τρίτη 7/2 ως και Κυριακή 12/2/2012, ξεπερνώντας τα φυσικά όρια της αντοχής τους στο πολικό ψύχος και στην καθημερινή χιονόπτωση.

Τη Δευτέρα 6/2 συνεδρίασε το συντονιστικό της ΕΛΑΣΥ στα γραφεία του συνδικάτου. Σε αντίθεση με το κάλεσμα για μνημόσυνο στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου με πρόσχημα τον καιρό από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ, τολμήσαμε μαζί με το συνδικάτο Εργατική Αλληλεγγύη να καλέσουμε σε απεργιακή συγκέντρωση στο ρολόι της κεντρικής πλατείας. Η συμμετοχή δεν ήταν αυτή που απαιτούσαν οι περιστάσεις, όμως παρά τις επιφυλάξεις μας, ήταν ενθαρρυντική και ο κόσμος που είτε έμεινε σταθερά στη συγκέντρωση, είτε για όσο άντεχε, είτε σταματούσε να χαιρετήσει και να εκδηλώσει τη θετική του διάθεση ήταν πολύ περισσότερος από τις προσδοκίες μας. 

Την Πέμπτη 9/2 η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ κήρυξαν 48ωρη απεργία για την Παρασκευή 10/2 και το Σάββατο 11/2, παράλληλα συνδικάτα, διάφορες κινήσεις και φορείς καλούσαν σε συγκέντρωση το απόγευμα της Κυριακής ενάντια στην ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης καρμανιόλα, που κυριολεκτικά κανιβαλίζει την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, την νεολαία, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους. Η Εργατική Αλληλεγγύη και η ΕΛΑΣΥ οργανώσαμε την παρέμβασή μας για όλο το χρονικό διάστημα από την Πέμπτη 9/2 ως και την Κυριακή 11/2 με το δικό μας αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο και αγωνιστικό πρόγραμμα: Την Παρασκευή και το Σάββατο τις πρωινές απεργιακές συγκεντρώσεις και από την Πέμπτη 9/2 ως το Σάββατο τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας το απόγευμα.

Όσοι και όσες συμμετείχαν στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις κάλυπταν όλο το φάσμα των κομμάτων και των πολιτικών οργανώσεων, όλο το φάσμα των εργαζομένων σε κλάδους και τομείς. Δεν ήταν το μεγάλο πλήθος, όμως συγκροτούσαν ένα αποφασισμένο και μαχητικό μπλοκ ενάντια στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και τη νέα δανειακή σύμβαση. Αυτή η εικόνα άλλαξε στη συγκέντρωση της Κυριακής όπου η συμμετοχή ήταν μεγάλη για τα δεδομένα της περιοχής.

Τέλος με το συνδικάτο Εργατική Αλληλεγγύη καλέσαμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας το απόγευμα της Τετάρτη 29/2 στο ρολόι της πλατείας, πανευρωπαϊκή ημέρα εργατικής δράσης ενάντια στις καταστροφικές πολιτικές της ΕΕ. Δεν είχαμε καλή συμμετοχή, ήταν πολύ κατώτερη από τις προσδοκίες μας.

Μέχρι σήμερα έγιναν και δυο συνελεύσεις στο Σπάρτο και στη Λευκοπηγή. Αξίζει να αναφέρουμε την πολύ καλή δουλειά που έκαναν όσοι και όσες πήραν την πρωτοβουλία και οργάνωσαν τις δυο συνελεύσεις. Η συμμετοχή, το κλίμα και η ανταπόκριση και στις δυο συνελεύσεις ήταν καλό, στοιχεία που δείχνουν πως πρέπει να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια και στη συνέχεια. Έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε.

Σ’ αυτή την αγωνιστική περίοδο κάναμε ένα μικρό όμως πολύ σημαντικό βήμα. Φάνηκαν ξεκάθαρα στην πράξη πως είναι ρεαλιστικά δυνατός ο στόχος να γίνει η ΕΛΑΣΥ και το συνδικάτο Εργατική Αλληλεγγύη κέντρο αγώνα της ταξικής πάλης στην περιοχή, ενάντια στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές που ασκούνται ενάντια στην εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους μικρομεσαίους.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Από τα τέλη του Φλεβάρη και μέχρι σήμερα μετά την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης οι πολιτικές εξελίξεις ήταν ραγδαίες, το νέο μνημόνιο συνεχίζει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων. Με καταιγιστικούς ρυθμούς το μαύρο αστικό μπλοκ εξουσίας προχωρά στην ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων που κυριολεκτικά δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Δεν χρειάζεται να τα αναφέρουμε συγκεκριμένα, λίγο πολύ τα ξέρουμε, τα ζούμε στο πετσί μας.

Η άρχουσα αστική τάξη, το ελληνικό κεφάλαιο υπηρετώντας τα άθλια ιδιοτελή τους συμφέροντα και τις δεσμεύσεις τους με το ξένο κεφάλαιο, παρ’ ότι γνωρίζουν πολύ καλά πως η πολιτική των μνημονίων είναι καταστροφική για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, συνεχίζουν την προσπάθεια εξαπάτησης της εργατικής τάξης, των εργαζόμενων, της νεολαίας και των μικρομεσαίων με το υποκριτικό πρόσχημα της «σωτηρίας της χώρας».

Το μαύρο αστικό μπλοκ εξουσίας συνεχίζει να ψεύδεται ασύστολα, όταν στο όνομα των ανέργων και της ανεργίας περικόπτει το επίδομα ανεργίας, συνθλίβει μισθούς και συντάξεις, καταστρέφει το μέλλον της νεολαίας, βυθίζει στην απόλυτη εξαθλίωση τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους, αφήνοντας άθικτα τα κρατικοδίαιτα συντεχνιακά αρπακτικά του ιδιωτικού τομέα, του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Ψεύδονται ασύστολα γιατί ξέρουν πολύ καλά πως αυτό που στοχεύουν δεν είναι η «ανάπτυξη», όπως παπαγαλίζουν καθημερινά οι δοσίλογοι που παριστάνουν τους σωτήρες και τα τσιράκια τους στα μέσα ενημέρωσης. Επιδιώκουν το βάθεμα της κρίσης και της ύφεσης μέσα από την ανελέητη λεηλασία και εξαθλίωση της εργασίας και την εργασιακή ζούγκλα που θεσμοθετούν, με μοναδικό στόχο το ελληνικό κεφάλαιο να αυξήσει τα ήδη αμύθητα κέρδη του και τις καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες.

Οδηγώντας στη χρεοκοπία την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, δημιουργώντας μια πραγματική κοινωνική έρημο, τότε και μόνον τότε ελληνικό και ξένο κεφάλαιο θα επενδύσουν για ένα νέο κύκλο «ανάπτυξης» της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τότε ίσως διαθέσουν κάποια ψίχουλα -κι αυτά μετά από σκληρούς αγώνες- της «ανάπτυξης» των κερδών τους στα εξαθλιωμένα θύματά τους. Είναι κάτι που το λένε δημόσια έλληνες και ξένοι οικονομολόγοι που σέβονται στοιχειωδώς την επιστημοσύνη τους και όχι μόνο αριστεροί και κομμουνιστές.

Την ίδια στιγμή και όχι μόνο στην περιοχή μας οι όποιες αντιδράσεις ήταν, είναι πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Αυτή η πραγματικότητα κάνει επιτακτική την ανάγκη να δυναμώσουμε περισσότερο. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Τα προβλήματα στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι γνωστά. Τη μάχη όμως δεν τη δίνεις με τα μέσα που θα ήθελες να έχεις αλλά με τα μέσα που διαθέτεις στη δοσμένη συγκυρία. Κι αυτό πρέπει να κάνουμε. Αγώνας, ρήξη, ανατροπή. Δεν θα φύγουν μόνοι τους αν δεν τους διώξουμε εμείς. Κανένας δεν θα σωθεί μόνος του ή μόνο αυτός, ή η επιχείρηση και ο κλάδος που δουλεύουμε. Το ίδιο ισχύει για το κοινωνικό σύστημα ασφάλισης , τις κοινωνικές υπηρεσίες υγείας, της παιδείας κ.λπ. Οι κατακερματισμένοι αγώνες με συντεχνιακή λογική σ’ αυτή την περίοδο το μόνο που μπορούν να πετύχουν είναι να ενισχύσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό. Μόνο οι αγώνες που υπηρετούν τα συνολικά συμφέροντα της Εργατικής Τάξης, των εργαζομένων όπως ο μακρόχρονος ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών μπορούν να νικήσουν και να δώσουν ώθηση στο συνδικαλιστικό κίνημα.

ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΕΦΑΛΙΚΟ ΦΟΡΟ, ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ κ.λπ.

Με την επιβολή του κεφαλικού φόρου στα ακίνητα μέσω ΔΕΗ, εργαζόμενοι, συνδικάτα, κινήσεις και πρωτοβουλίες κάλεσαν σε πολιτική ανυπακοή και άρνηση πληρωμής του κεφαλικού φόρου με στόχο την κατάργησή του. Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν πολιτευτές, δήμαρχοι και γενικά όλοι οι πολιτικοί παράγοντες της εξουσίας, οι θύτες δηλαδή που στήριξαν και στηρίζουν τις καταστροφικές πολιτικές των μνημονίων, «προτείνοντας» «προσφυγές στη δικαιοσύνη» με «προσφορά νομικής βοήθειας» κ.λπ.

Με άλλες αφετηρίες είδαμε και δυνάμεις οι οποίες ανεξάρτητα από προθέσεις και με επιχείρημα την «λύση τώρα», να έχουμε «πρόταση τώρα», να δίνουν οδηγίες για την «πληρωμή μέσω ΑΤΜ μόνο στο ρεύμα της ΔΕΗ» και άλλες «προτάσεις άμεσων λύσεων». Κι όλα αυτά γιατί «ο κόσμος ζητάει λύση στο πρόβλημα τώρα» ή πως «είναι αρκετό να βγαίνει ο κόσμος στο δρόμο, να συμμετέχει με κάποιο τρόπο » ή πως είναι σημαντικό «που σηκώθηκε από τον καναπέ του».

Τελικά  οι «οι προτάσεις για άμεσες λύσεις» αποδείχτηκαν μια παγίδα. Η είδηση από το fpress.gr:

«Θα πληρώσω το ρεύμα, όχι όμως και το ειδικό τέλος ακινήτων. Αυτό αποφάσισαν χιλιάδες Έλληνες οι οποίοι πήγαν στα ATM των τραπεζών και κατέβαλαν στη ΔΕΗ μόνο το ποσό του ρεύματος και όχι το ποσό του ειδικού τέλους ακινήτων. Νόμιζαν ότι με αυτό τον τρόπο θα έχουν καθαρίσει με τις οφειλές τους απέναντι στη ΔΕΗ. Δείτε όμως πόσο έξυπνα στήθηκε η παγίδα.

Το παράδειγμα επικαλέστηκε ο ίδιος ο διευθυντής επικοινωνίας της ΔΕΗ στις σημερινές τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Εστάλη ο πρώτος λογαριασμός ύψους 1000 ευρώ. Από αυτά, 500 ευρώ αφορούσαν στο ρεύμα και τα υπόλοιπα 500 ευρώ αφορούσαν στο χαράτσι. Πήγε ο ανυποψίαστος ιδιοκτήτης να πληρώσει το ρεύμα και κατέθεσε 500 ευρώ στο ATM. To επόμενο δίμηνο, ήρθε ο επόμενος λογαριασμός. Άλλα 1000 ευρώ. Τα 500 για τη δεύτερη δόση του ειδικού τέλους και τα 500 για τη ΔΕΗ. Και πάλι ο ιδιοκτήτης πήγε στη ΔΕΗ και πλήρωσε 500 ευρώ νομίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο δεν θα χρωστάει τίποτα για το ρεύμα. Τι έκανε όμως η ΔΕΗ; Εισέπραξε τα χρήματα και τα απέδωσε για να πληρώσει την πρώτη δόση του ειδικού τέλους ακινήτων. Έτσι, ο ιδιοκτήτης εμφανίζεται να χρωστάει τώρα και στο δημόσιο (τη 2η δόση των 500 ευρώ) αλλά και στη ΔΕΗ (τα υπόλοιπα 500 ευρώ για το ρεύμα).

Βγαίνει το ΣτΕ και λέει ότι είναι αντισυνταγματικό να διακοπεί η ηλεκτροδότηση λόγω μη καταβολής του ειδικού τέλους. Βγαίνει όμως και η ΔΕΗ και λέει ότι μπορεί να κόβει το ρεύμα για οφειλές από ηλεκτρικό ρεύμα. Και οι καταναλωτές που επέλεξαν τη λύση του ΑΤΜ χρωστάνε και στους δύο. Άρα;

Η ΔΕΗ διατηρεί το δικαίωμα να διακόψει την ηλεκτροδότηση. Και το κράτος, θα εισπράξει τα χρήματά του επειδή η ΔΕΗ θα στείλει τα ονόματα όσων δεν πλήρωσαν το χαράτσι στην εφορία».

Κάτι αντίστοιχο είναι και το πρόσφατο παράδειγμα και το αποτέλεσμα του κινήματος «δεν πληρώνω διόδια», που στηρίχτηκε στις νομικές ερμηνείες, στις δικαστικές προσφυγές και γενικά σε δικανικά επιχειρήματα, κι αυτό παρ’ ότι ήταν από τα μαζικότερα και μαχητικότερα στα τελευταία δυο χρόνια. Οι περισσότεροι από μας συμμετείχαμε, παρ’ ότι επισημαίναμε τον αναποτελεσματικό χαρακτήρα του. Πηγαίνοντας προς τα πίσω βρίσκουμε τα ίδια τελικά αποτελέσματα στο κίνημα ενάντια στα παρκόμετρα. Το «κίνημα της πατάτας» δεν είναι κάτι καινούργιο. Ένα πολύ πλατύτερο και πιο οργανωμένο κίνημα ενάντια στους μεσάζοντες στα αγροτικά προϊόντα, εμφανίστηκε στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ μετά το 1981. Με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με αρωγό το κράτος και τα ΜΜΕ δόθηκε η μεγάλη μάχη. Λίγο πολύ οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός διακήρυσσαν τότε η εξουσία και τα εκτελεστικά τους όργανα στα ΜΜΕ. Το αποτέλεσμα και πάλι το ίδιο. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν πολλά και όχι μόνο στη χώρα μας.

«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», πολύ περισσότερο όταν αυτοί που αμαρτάνουν «συμπτωματικά» είναι συνεχώς οι ίδιες δυνάμεις. Μήπως πρέπει να προβληματιστούμε περισσότερο -όχι να σταθούμε αφ' υψηλού και «εχθρικά»- για το «κίνημα της πατάτας», τα «κοινωνικά παντοπωλεία» των δήμων, τα δίκτυα αλληλεγγύης των χρηματοδοτούμενων από το κράτος ΜΚΟ και των διάφορων συλλόγων - κινήσεων φιλανθρωπικής ελεημοσύνης, που συσκοτίζουν τα αίτια, αδρανοποιούν τις διαθέσεις αντίστασης στις πολιτικές που εξαθλιώνουν την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ακόμα κι αν έχουν τις καλύτερες προθέσεις;

Το ζήτημα δεν είναι απλά αν είσαι υπέρ ή κατά, αν θα στηρίξεις ή όχι τις «άμεσες λύσεις», ή να σταθείς εχθρικά στις «προτάσεις για άμεσες λύσεις». Δεν είναι υπόθεση δική μας να υποδείξουμε τις μορφές πάλης που θα υιοθετήσουν τα κινήματα γιατί πολύ απλά αν η κοινωνία, οι εργαζόμενοι, οι πολίτες επιλέξουν «τις προτάσεις για άμεσες λύσεις» θα το πράξουν χωρίς να μας ρωτήσουν. Το ζήτημα για τον καθένα μας είναι να εκτιμήσει σωστά αν κάτι βοηθάει στην ανάπτυξη του κινήματος πολιτικής ανυπακοής - απειθαρχίας και τελικά ποιες μορφές πάλης απ’ αυτές που υιοθετούν οι αγωνιζόμενοι δυναμώνουν τα κινήματα. Κι αυτό γιατί ένα ρωμαλέο, δυνατό μαχητικό κίνημα δεν χτίζεται σπέρνοντας αυταπάτες, ούτε στο σαθρό έδαφος των ψευδαισθήσεων που καλλιεργούν οι μορφές πάλης που στην πράξη διαχρονικά αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές. Χτίζεται πάνω στο σκληρό αδυσώπητο έδαφος της πραγματικότητας, έχοντας επίγνωση για τις τεράστιες δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει το κίνημα.

«Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας της εργατικής τάξης». Αυτός είναι ο θεμελιακός νόμος της ταξικής πάλης, για τους αγώνες και τους στόχους του εργατικού κινήματος. Από τους εργάτες και τους εργαζόμενους ξεκινά και τελικά από τους εργάτες και τους εργαζόμενους «αποφασίζονται» και υλοποιούνται οι στόχοι.

Στο χέρι μας είναι!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ

1. Συνεχίζουμε την προσπάθεια για Συνελεύσεις στα χωριά της περιοχής.

2. Ανεργία, μαύρη ελαστική απλήρωτη εργασία: Αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα και κάθε μορφή πάλης για να αναδείξουμε το πρόβλημα κατ’ αρχήν και ανάλογα με τη δυναμική μας να συμβάλουμε κι εμείς στη συνολική αντιμετώπιση και στη λύση των προβλημάτων, μαζί με όσες δυνάμεις, συνδικάτα, κινήσεις και πρωτοβουλίες αναπτύσσουν αντίστοιχη δραστηριότητα είτε τοπικά είτε πανελλαδικά. Η κοινή δράση παραμένει κεντρική μας επιλογή.

3. Αλληλεγγύη: Να δούμε συγκεκριμένα τις δυνατότητες και τις μορφές, είναι ζήτημα επιβίωσης για όλους μας. Είναι ανάγκη με κάθε τρόπο να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το στόχο μας για ένα ενεργό στην πράξη δίκτυο αλληλεγγύης, σε κάθε περιστατικό εργοδοτικής βίας, απλήρωτης εργασίας, απόλυσης και για κάθε ζήτημα που γεννάνε οι καταστροφικές πολιτικές των μνημονίων.

Να οργανώσουμε μια εκδήλωση αλληλεγγύης για τους απεργούς της χαλυβουργίας, με στόχο την συγκέντρωση οικονομικής βοήθειας και όχι μόνο.

4. Πολιτισμός: Να οργανώσουμε προβολές ταινιών, μουσικές παραστάσεις με τοπικά συγκροτήματα και πολιτιστικές δραστηριότητες, ενημερωτικές εκδηλώσεις για τα φλέγοντα ζητήματα της περιόδου.

5. Συμμετέχουμε σε κάθε πανελλαδική και τοπική κινητοποίηση ενάντια στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης, της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Δεν θα φύγουν μόνοι τους αν δεν τους διώξουμε. Αγώνας, ρήξη, ανατροπή, δεν μας έχουν αφήσει άλλη επιλογή.

6. Στο βαθμό που η ΕΛΑΣΥ θα αναπτύσσεται και θα δυναμώνει, επιδιώκουμε να συγκροτούνται ομάδες κατά χώρο, κλάδο κ.λπ.

Τη συγκεκριμένη εξειδίκευση για την υλοποίηση των αποφάσεων της Συνέλευσης, την ευθύνη έχει το ανοιχτό για όλους συντονιστικό της ΕΛΑΣΥ.