ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΜΕ... ΡΗΤΡΑ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Γράφει ο Αλέξης Μητρόπουλος*

 

Αν ισχύσουν τα παραπάνω, οι νέοι που μπαίνουν
τώρα στην αγορά εργασίας θα πάρουν σύνταξη
(αν πάρουν) σε ηλικία μεταξύ 72-75 ετών!

ΤΙΣ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ τις είχε ορίσει ο ασφαλιστικός ν. 3863/2010 (ΦΕΚ Α 115/15-7-2010), που στο άρ­θρο 11 (παρ. 3) συνάρτησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσ­δόκιμο ζωής όλου του πληθυσμού της χώρας!

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ προβλέπει ότι την 1-1-2021 τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα μεταβληθούν (πιθανόν στα 67 για όλους) ανάλογα με την αύξη­ση του μέσου όρου ζωής κατά τη δε­καετία 2010-2020, με βάση εκκίνησης το 65ο έτος, που θα είναι το γενι­κό όριο συνταξιοδότησης για όλους (άνδρες, γυναίκες, πολύτεκνους κ.ά.) για την περίοδο 2013-2020. Από 1ης-1-2024 μέχρι το 2060, σύμφωνα με το Μνημόνιο, η αναπροσαρμογή θα γίνεται σταθερά ανά τριετία! Αν ισχύσουν τα παραπάνω, οι νέοι που μπαί­νουν τώρα στην αγορά εργασίας θα πάρουν σύνταξη (αν πάρουν) σε ηλικία μεταξύ 72-75 ετών!

Η ΡΥΘΜΙΣΗ αυτή είναι άγνωστη για τους πολλούς συν-Έλληνες, αφού στις διάφορες διαλέξεις μας ανά την Ελλά­δα η πλειονότητα των πολιτών (κυρί­ως γυναίκες) την αγνοεί και αιφνιδιάζεται στο άκουσμά της.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ οι υπουργοί του... «Σοσιαλιστικού Κινήματος» επέλεξαν τη σκληρή αυτή εκδοχή του νεοφιλελεύ­θερου δόγματος, παρόμοια της οποίας σε ακραιφνή ταξική καθαρότητα δεν έχει υιοθετηθεί σε καμιά χώρα του κόσμου!

ΝΟΜΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ως «εθνικός» στό­χος στο Μνημόνιο 2 (ν. 4046/2012, ΦΕΚ Α 28/14-2-2012) ότι, για την οκτα­ετία 2012-2020, πρέπει να κινηθούμε στο μισθολογικό και συνταξιοδοτικό τόξο μεταξύ Πορτογαλίας-Πολωνίας- Ρουμανίας-Βουλγαρίας δηλαδή ανά­μεσα στον χαμηλότερο μισθό και σύ­νταξη της ευρωζώνης (Πορτογαλία) και της Ε.Ε. (Βουλγαρία), αφού στόχος των εμπνευστών και εφαρμοστών του Μνημονίου είναι να χορηγείται α) όλο και μικρότερη σύνταξη, β) για όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό δι­άστημα και γ) σε όλο και λιγότερους ασφαλισμένους.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ αυτή θα είναι μόνιμη, τουλάχιστον μέχρι το 2060! (βλ. σελ. 1355 του ΦΕΚ Α 65/6-5-2010 του ν. 3845/2010 και άρθρο 37 ν. 3863/2010). Έτσι, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις στην αρχή της δεκαετίας του 2020 θα πρέπει να έχουν κατρακυλή­σει στα επίπεδα των χωρών της ΝΑ Ευρώπης (σελ. 713 ΦΕΚ ν. 4046/2012), τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα ανεβαίνουν σταθερά, από τα 65 έτη, στα 67, στα 69 κ.ο.κ.!

ΤΩΡΑ, με το άρθρο 42 του ν. 4052/2012 (ΦΕΚ Α 41/1-3-2012) ο δικαιούχος επικουρικής σύνταξης (αρ­γότερα και της κύριας) υποχρεώνεται να δηλώσει, μαζί με την αίτηση συνταξιοδότησης, εάν θέλει να μεταβι­βαστεί μετά τον θάνατό του η σύνταξη σε άλλα δικαιούμενα μέλη της οικογένειάς του. Αν επιθυμεί να πάρουν τη σύνταξή του η σύζυγος ή άλλο μέλος της οικογένειας (ανήμπορο ή ανάπη­ρο ή άνεργο και άγαμο τέκνο), τότε το ποσό της θα περικοπεί δραστικά. Αν επιλέξει να τα αποκλείσει και να την... κληροδοτήσει στους δανειστές, τότε η μηνιαία του σύνταξη θα μειωθεί λιγότερο. Στόχος είναι η διακοπή ή η κα­τάργηση της διαδοχής στο συνταξιοδοτικό δικαίωμα, αρχής γενομένης με τις συντάξεις «λόγω θανάτου». Κα­ταργώντας σε πρώτη φάση τις συντά­ξεις αυτές, επιχειρούν να ταυτίσουν το διάστημα χορήγησης της σύντα­ξης με τη ζωή του συνταξιούχου! Η διάταξη της παρ. 1 γ του άρθρου 42, που θεμελιώνει αυτή την αρχή, είναι πρωτοφανούς ρατσιστικής και αντι-οικογενειακής επίνευσης!

ΚΑΤΑ το ίδιο άρθρο, το ποσό της σύνταξης διαμορφώνεται και με βάση τα δημογραφικά δεδομένα των πινάκων θνησιμότητας ένα πλασματικό ποσό επιστροφής και έναν συντελεστή βιω­σιμότητας που θα προσαρμόζεται σε ετήσια και τριμηνιαία βάση. Ο μηχανι­σμός αυτός «αποκλείοντας κάθε μετα­φορά πόρων από τον Κρατικό Προϋ­πολογισμό» και κάθε ίχνος ελλείμματος θα μειώνει (έως πλήρους εξαφάνισης) την επικουρική σύνταξη, αφού όλο και λιγότεροι πόροι θα στηρίζουν όλο και περισσότερους συνταξιούχους για όλο και μικρότερο χρονικό διάστημα. Απώ­τερος στόχος της τριαρχίας και του εγ­χώριου υπηρετικού πολιτικού προσωπικού είναι να συντμηθεί (ή και να μη­δενιστεί) το χρονικό διάστημα ανάμε­σα στην έξοδο από την εργασία και στην έξοδο από τη ζωή!

ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ αυτές δεν έχουν προ­ηγούμενο στην Ευρώπη και όλο τον πλανήτη. Φτωχοποιούν περαιτέρω ευ­ρύτερα στρώματα των εργαζομένων που προσδοκούσαν να ζήσουν από τις ήδη πενιχρές συντάξεις των αρχι­κών δικαιούχων, συζύγων ή γονέων. Μετά τα «συμβόλαια θανάτου», που στοιχηματίζουν την επιδείνωση της ζωής των φτωχών Ελλήνων στα καθιδρύματα της οικονομίας-καζίνο των δανειστών μας, νομοθετούνται και οι συντάξεις με... ρήτρα θανάτου, κάτι που δεν έχει σχέση με τον αγώνα του ανθρώπου για μια αξιοπρεπή και αν­θρώπινη διαβίωση.

ΤΟ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ αυτό νεοφιλε­λεύθερο παραλήρημα εναντίον της κοινωνίας και της ελληνικής οικογέ­νειας, η οποία ευτυχώς σώζεται ακό­μη από την κοινή εστία και την πολυσθενή οικονομική συμπληρωματικότητα των μελών της, πρέπει να στα­ματήσει. Είναι όρος ύπαρξης του λα­ού και του έθνους.

* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι πα­νεπιστημιακός και πρόεδρος της Ενω­σης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ, www.enypekk.gr)