Πριν παραθέσουμε όσα έγραψε το «Πρώτο Θέμα» για τους κυρίους
Μπεγλίτη και Κουκουλόπουλο θα θυμίσουμε δυο ακόμα γεγονότα των τελευταίων
ημερών στην περιοχή μας. Το πρώτο αφορά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των
μεταναστών. Το δεύτερο, το σιδερόφρακτο καθεστώς του μαύρου αστικού μπλοκ
εξουσίας. Δεν θα χρησιμοποιήσουμε κανένα χαρακτηρισμό γιατί δεν υπάρχουν
αντίστοιχες έννοιες που να αποδίδουν με ακρίβεια τη στάση και τα λεγόμενά τους,
κι αυτές που υπάρχουν είναι φτωχές για να τα αποδώσουν…
Το πρώτο: Πριν από λίγες μέρες ο περιφερειακός σύμβουλος
Δυτ. Μακεδονίας Στέφανος Τοπαλίδης (Νέα Δημοκρατία) για να «δηλώσει την
αντίθεσή του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών» έγραψε στο Facebook:
«Κάποιοι κατάφεραν να κάνουν σαπούνι, εγώ με μερικούς
έγχρωμους θα κάνω χρωμοσαμπουάν».
Εκ των υστέρων μας «εξήγησε» πως το έκανε για να «προκαλέσει
συζήτηση»…
Το δεύτερο: Την 25η του Μάρτη ο αποδοκιμαζόμενος κύριος
Πάρις Κουκουλόπουλος, πέντε φορές εκλεγμένος δήμαρχος Κοζάνης και νυν
Υφυπουργός Εσωτερικών, κουνώντας το δάχτυλο απειλούσε όσους τον αποδοκίμαζαν
λέγοντας «θα τα πούμε»!
Ο κύριος Κουκουλόπουλος μετά τα όσα είπε στην τηλεοπτική του
παρουσία για το τραγικό γεγονός της «δολοφονίας του αυτόχειρα», μας εξηγεί εκ
των υστέρων πως τα λεγόμενά του παραποιήθηκαν. Ούτε αυτό θα το σχολιάσουμε…
Δεν τους αντέχουν ούτε οι συστημικοί υπηρέτες τους στα
ΜΜΕ...
'Η πράξη του ήταν πολιτική'
Η επιστολή της κόρης του αξιοπρεπούς δολοφονημένου 77χρονου
γέροντα αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα και τους πόθους της εργαζόμενης κοινωνικής
πλειοψηφίας:
«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου, δεν αφήνει κανένα
περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας
ανιδιοτελής οραματιστής. Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή
πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην
πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα. Για κάποιους, για "τα
πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας", σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία
μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης. Για το λόγο αυτό
προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα
για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε
πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς.
Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη
φωνή σου. Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες. Στο
σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου "To όνομα του νεκρού σήμερα είναι
Δημοκρατία… μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι
Αντίσταση".
Έμμυ Χριστούλα
Πηγή: Βαθύ Κόκκινο
Δενκαταλαβαίνουν τίποτα
Το πολιτικό σύστημα το οποίο οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία
και τους πολίτες στην εξαθλίωση έχει το θράσος να εμφανίζεται ως δήθεν
τεθλιμμένος σχολιαστής της αυτοκτονίας του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού
μπροστά από τη Βουλή. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις (Μπεγλίτης,
Κουκουλόπουλος) έφθασε στο σημείο της απροσχημάτιστης ειρωνείας προς στο θύμα
του. Και για να ολοκληρωθεί η πρόκληση έστειλε και να ΜΑΤ να διαλύσουν τους ελάχιστους που
συγκεντρώθηκαν χθες το βράδυ στην πλατεία Συντάγματος. Σε οποιαδήποτε άλλη
χώρα όπου η συλλογική μνήμη δεν
βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση και υπάρχει στοιχειώδης κοινωνική αλληλεγγύη
ή πολιτική ευαισθησία ο Δημήτρης Χριστούλας θα είχε γίνει κιόλας σύμβολο
αντιμνημονιακής εξέγερσης.
Η αυτοκτονία Χριστούλα δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Τα επίσημα στοιχεία που ανακοίνωσε ο υπουργός Υγείας στην Βουλή μιλούν για αύξηση
κατά 40% στις αυτοκτονίες μετά το
ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους της διπλανής πόρτας
που έβαλαν τέλος στην ζωή τους επειδή δεν άντεξαν την φτώχεια, την ανέχεια, τα
χρέη στις τράπεζες, τις πιέσεις των τοκογλύφων. Χθες ήταν ο συνταξιούχος, προχθές ο σκηνοθέτης στο
λιμάνι του Πειραιά και πριν ένα μήνα ο επιχειρηματίας στην Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για εκτεταμένο κοινωνικό φαινόμενο. Μόνο στην Κρήτη έχουν
αυτοκτονήσει πάνω από 20 επαγγελματίες και εκατοντάδες άλλοι σώθηκαν την τελευταία
στιγμή.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat το 2010 πάνω από
το 27% των Ελλήνων ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας, σε καθεστώς κοινωνικού
αποκλεισμού και σήμερα υπολογίζεται πώς το ποσοστό αυτό έχει ξεπεράσει το 40%.
Το 21% είναι άνεργοι και ειδικά στους νέους το ποσοστό ξεπερνά το 40%. Οι
συντάξεις στα άλλοτε «περήφανα γηρατειά» έχουν οριζόντια περικοπεί πάνω από 35%
και η τάση είναι να φθάσουμε στα επίπεδα της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας των
200- 300 ευρώ το μήνα. Τα ίδια ισχύουν για τους μισθούς όπου από τις «κόκκινες
γραμμές» που θα έβαζε η κυβέρνηση στην τρόικα φθάσαμε στην πλήρη αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων.
Το κράτος πρόνοιας έχει καταρρεύσει κι ένα εφιαλτικό κοινωνικό σκηνικό στήνεται
γύρω μας, χωρίς να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ.
Η απόφαση του συνταξιούχου φαρμακοποιού (οποίος μέχρι το
2010 θεωρείτο «ρετιρέ» του ασφαλιστικού συστήματος) να αυτοπυροβοληθεί μπροστά
στο κοινοβούλιο «πριν αρχίσει να ψάχνει τα σκουπίδια για την διατροφή του» και το σημείωμα που άφησε αποτελούν ένα
ισχυρό σοκ για όλους μας. Ένα σοκ που δεν κατάφερε να κινητοποιήσει την
συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης η οποία παρακολουθεί σοκαρισμένη μεν, από τον καναπέ
δε, τις δραματικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Μόνο λίγες εκατοντάδες
πολιτών (αντί για εκατομμύρια) συγκεντρώθηκαν χθες στον τόπο της τραγωδίας
αναδεικνύοντας την ηχηρή απουσία ημών των πολλών.
Η ελληνική κοινωνία
βλέπει τον δικό της εφιάλτη να πλησιάζει, όλο και περισσότερο, αλλά εξακολουθεί
να «κοιμάται», περιμένοντας το «θαύμα» που θα τον σώσει. Η οικονομική ευμάρεια
των τελευταίων ετών αν και βασίσθηκε σε
ψέματα και δανεικά μείωσε τις αντιστάσεις
και ελάττωσε τα ανακλαστικά της. Έδωσε και εξακολουθεί να δίνει το δικαίωμα σ
ένα φαύλο πολιτικό σύστημα να νέμεται με
το αζημίωτο την εξουσία. Οι δηλώσεις των δήθεν συντετριμμένων πολιτικών για την
αυτοκτονία του συνταξιούχου αποτελούν
την χειρότερη ύβρη για την κοινωνία.
Είναι λογικό αυτοί που έγιναν πλούσιοι από την πολιτική, με
τα εκατομμύρια καταθέσεις και τις δεκάδες ακίνητα, να μην αντιλαμβάνονται το
δράμα του συνταξιούχου που οδηγείται στην αυτοκτονία στην μέση της πλατείας
Συντάγματος. Το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι πολιτικοί, αλλά τι θα κάνουμε
εμείς; Είναι δυνατόν να προτιμήσουμε την ομαδική αυτοκτονία από την απονομή
Δικαιοσύνης; Φοβάμαι πώς τίποτα δεν αποκλείεται.
Κάποιος να τους μαζέψει, επιτέλους!
Τελικά, πρέπει να είναι πολλοί οι πολιτικοί που έχουν χάσει
την αίσθηση της πραγματικότητας και δεν συνειδητοποιούν το βάρος των λεγόμενών
τους, ακόμη και σε τέτοιες τραγικές περιπτώσεις, όπως η αυτοκτονία του 77χρονου
συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα.
Μετά τις αδιανόητες δηλώσεις του Πάνου Μπεγλίτη, πρώην
εκπροσώπου τύπου του ΠΑΣΟΚ και κυβερνητικού στελέχους επί Γιώργου Παπανδρέου
–"Το αν είχε χρέη ή δεν είχε είχε χρέη, το αν τα έφαγαν τα παιδιά του ή τα
έφαγε ο ίδιος, σεβασμός σ' αυτές τις περιπτώσεις..."- χτες το πρωί στην
τηλεόραση του ΣΚΑΪ, ήρθε ο υφυπουργός Εσωτερικών Πάρις Κουκουλόπουλος να
προκαλέσει την κοινή γνώμη, με τοποθετήσεις που δεν δείχνουν -αν μη τι άλλο-
οποιαδήποτε διάθεση σεβασμού στον νεκρό.
Μιλώντας στο κεντρικό τηλεοπτικό δελτίο του ίδιου σταθμού ο
κ. Κουκουλόπουλος, αφού ξεκίνησε …στιλιζαρισμένα με αναφορές περί “αφωνίας,
περισυλλογής, προβληματισμού” κλπ για το τραγικό συμβάν, προχώρησε σε ερμηνείες
για το ιδιόχειρο σημείωμα του 77χρονου: “Μιλά στο όνομα πολλών, γιατί προφανώς
ένας συνταξιούχος φαρμακοποιός, όσα χρόνια κι αν περάσουν από τη σύνταξή του,
δεν ψάχνει ποτέ στα σκουπίδια»!
Δεν έφτανε όμως αυτή η αναφορά, καθώς ο εκλεγόμενος στην
Κοζάνη κ. Κουκουλόπουλος βρήκε ως κατάλληλη την περίσταση για να αφήσει αιχμές
ακόμη και για έναν εκλιπόντα για τις …φαρμακευτικές δαπάνες! “Εάν ο ίδιος
άνθρωπος είχε άλλη προσέγγιση, θα μπορούσε να μας βοηθήσει και πολύ καλά για το
πώς τα 4 δισ. του 2004 για δαπάνες φαρμάκου έγιναν 9 δισ. μέσα σε λίγα χρόνια”…
Και στη συνέχεια, καθώς υπήρξε αρκετή ένταση στο στούντιο,
“μαζεύθηκε”, συνεχίζοντας πάντως τις –τουλάχιστον– αστοχίες: “Δεν ήρθα σε
εκπομπή ψυχανάλυσης (!) ήρθα να κινητοποιηθώ”…
Ρεσιτάλ αναλγησίας
Πρώτο Θέμα: 05/04/2012
Με θλίψη για το πολιτικό επίπεδο της χώρας δημοσιεύουμε την
απάντηση του υφυπουργού Εσωτερικών κ. Πάρι Κουκουλόπουλου στο δημοσίευμα του
protothema.gr "Κουκουλόπουλος στα χνάρια Μπεγλίτη για τον τραγικό
77χρονο".
Απάντηση από την οποία αποκαλύπτεται ότι ο κ. Κουκουλόπουλος
τίποτε δεν έχει ακόμη καταλάβει.
"Ο άνθρωπος αυτός ήταν συνταξιούχος φαρμακοποιός που
σημαίνει ότι όσα χρόνια και αν περάσουν δε θα έψαχνε στα σκουπίδια",
επιμένει να λέει ο κ. Κουκουλόπουλος για τον τραγικό αυτόχειρa Δημήτρη
Χριστούλα.
Ο υφυπουργός Εσωτερικών προσθέτει επίσης: "Και τελικά
προφανώς δεν είπα ότι ο άνθρωπος αυτός ευθύνεται για την άνοδο της
φαρμακευτικής δαπάνης από 4 δις στα 9 δις ευρώ όπως υπαινικτικά αναφέρεται στο
δημοσίευμά σας. Αλλά ακριβώς ως συνταξιούχος φαρμακοποιός με υψηλό μορφωτικό
επίπεδο όπως φαίνεται από το σημείωμα που άφησε, αν είχε επιλέξει έναν άλλο
δρόμο θα μπορούσε να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για αυτό το θέμα. Δηλαδή να
συμβάλλει".
Τι άλλο παρά ειρωνική και υβριστική για το νεκρό μπορεί να
θεωρηθεί η αναφορά αυτή του κ. Κουκουλόπουλου; Είναι δυνατόν ο υφυπουργός
Εσωτερικών να προσπαθεί να δώσει μαθήματα... ζωής στο νεκρό φαρμακοποιό;
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της επιστολής - απάντησης του
κ. Κουκουλόπουλου στο protothema.gr:
"Με έκπληξη πληροφορήθηκα από τους συνεργάτες μου
σήμερα το πρωί ότι δημοσίευμα στην ιστοσελίδα σας με εμφανίζει ως ασεβή έναντι
του 77χρονου αυτόχειρα με βάση τα όσα είπα χθες στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ ως
καλεσμένος στην εκπομπή του συναδέλφου σας Νίκου Ευαγγελάτου.
Αφού διευκρινίσω ότι η πλήρης απομαγνητοφώνηση της εκπομπής
και του συνόλου της παρέμβασής μου είναι στη διάθεση της ιστοσελίδας σας,
οφείλω να σημειώσω ότι τα όσα διάβασα στο δημοσίευμα του protothema.gr και με
αφορούν είναι επιλεγμένα και μη αντιπροσωπευτικά κομμάτια των όσων είπα. Ελπίζω
χωρίς σκοπιμότητα. Επιμένω ότι απέναντι σε ένα τέτοιο γεγονός δε χωρούν
υπερβολές και πολιτική εκμετάλλευση και πως τιμή στη μνήμη αυτού του ανθρώπου
είναι να μην προσωποποιήσουμε την επιλογή του αλλά να αναδείξουμε ότι ήθελε με
την πράξη του να μιλήσει εκ μέρους των πολλών και όχι του εαυτού του, κάτι που
είπε ξεκάθαρα και από την πρώτη στιγμή.
Διευκρινίζω λοιπόν ότι χθες στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ
είπα ότι:
Ο άνθρωπος αυτός ήταν συνταξιούχος φαρμακοποιός που σημαίνει
ότι όσα χρόνια και αν περάσουν δε θα έψαχνε στα σκουπίδια.
Ότι δηλαδή δεν ήταν απελπισμένος, αλλά από το σημείωμά του
προκύπτει ότι είχε υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Και πως ο ίδιος σχετίζει την
αυτοκτονία του με την κατάσταση που βιώνει μία ολόκληρη κοινωνία, απαντώντας -
κατά τη γνώμη μου - στα γιατί της επιλογής του.
Ότι με το σημείωμά του απαντά στα γιατί της επιλογής του που
προκαλεί αφωνία και περισυλλογή, αλλά μιλάει στο όνομα μίας ολόκληρης κοινωνίας
που χειμάζεται και δοκιμάζεται σκληρά.
Ότι πρέπει όλοι να σημειώσουμε την αναφορά του στους νέους,
ότι κανείς δε μπορεί να προσπεράσει αυτό το γεγονός και πως πρέπει να δοθεί μία
άμεση απάντηση.
Ότι δε μπορώ να συμφωνήσω στο ότι συμμετέχω σε μία
"κυβέρνηση Τσολάκογλου" αλλά ως πολιτικός που εκλέγεται έχω χρέος να
κινητοποιηθώ μετά από αυτό το σημείωμα,
όπως έχουμε όλοι.
Και τελικά προφανώς δεν είπα ότι ο άνθρωπος αυτός ευθύνεται
για την άνοδο της φαρμακευτικής δαπάνης από 4 δις στα 9 δις ευρώ όπως
υπαινικτικά αναφέρεται στο δημοσίευμά σας. Αλλά ακριβώς ως συνταξιούχος
φαρμακοποιός με υψηλό μορφωτικό επίπεδο όπως φαίνεται από το σημείωμα που
άφησε, αν είχε επιλέξει έναν άλλο δρόμο θα μπορούσε να δώσει πολύτιμες
πληροφορίες για αυτό το θέμα. Δηλαδή να συμβάλλει.
Ουδείς καλόπιστος και καλοπροαίρετος παρατηρητής μπορεί να
δει ασέβεια ή ακόμα και κυνισμό σε όλα τα παραπάνω.
Υ.Γ. Με την παράκληση να δημοσιευθεί χωρίς να παραποιηθεί,
όπως παραποιήθηκαν τα όσα είπα χθες στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ".
Για επισφράγισμα παραθέτουμε και το κύριο άρθρο από το
σταύλο της Καθημερινής, του οικολόγου Αλαφούζου, που δίνει την εντολή: ΣΩΠΑ! ΜΗ ΜΙΛΑΣ…!
Καθημερινή Πέμπτη, 5 Aπριλίου 2012
Η αυτοκτονία ενός συμπολίτη μας δεν μπορεί παρά να προκαλεί
θλίψη και σοκ στην κοινή γνώμη. Η χώρα μας βιώνει μία από τις πιο δύσκολες
κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας της και το ανθρώπινο κόστος της γίνεται κάθε
μέρα και πιο ορατό. Οφείλουμε, ως κοινωνία, να σταθούμε με σεβασμό και
ευαισθησία απέναντι σε όσους υποφέρουν από τις επιπτώσεις της κρίσης και να
κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε. Όμως, η στυγνή πολιτική
εκμετάλλευση και το εμπόριο της αγανάκτησης που επιχειρούν κάποιοι
επωφελούμενοι από τη δυστυχία συμπολιτών μας είναι και αυτά λυπηρά φαινόμενα
της εποχής μας. Ευθύνη όλων μας είναι να βρεθούν δουλειές, να στηριχθούν από
την κοινωνία και να αμβλυνθεί ο πόνος των θυμάτων της κρίσης, όχι να γίνουν
αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Ο ΠΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΟ!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου